Mutsuzluk denen şey belki de aşkın kimyasıydı... Bilmediği topraklara, tanımadığı insanlara, sevmediği bir eşe, pişmanlık duyduğu çocuklara bir inat uğruna kendini mahkûm eden güzel mi güzel bir kadın; Serap... Geçmişin hasretlisi, geleceğin özlemcisi, yaşadığı ânın şükürcüsü olan, umut bekçiliği yaparken sevdiği kadına olan hisleri bir nebze azalmayan, kalp sancısına mahkûm edilen fakat bunu içinde yaşayan, sevdasını sevdiği kadının düşüne anlatmayı tercih eden bir adam; Bekir... Ne olurdu bir sabah da