Birbirini seven iki insanı yollar, yıllar ayırsa bile aşkı toprağın altına gömmek mümkün mü? Ne kadar saklanıp görmezden gelinebilir gerçek hisler? Kader örmüşse ağlarını insan karşı koyabilir mi? Bir anne unutabilir mi evladını? İyileşir mi yaralar? Bir yıkıntının üzerine kurulmaya çalışılan düzen sağlam kalır mı? Hiç düşündünüz mü? İnsan ait olmadığı yerde ne kadar yaşayabilir? Ne kadar zaman oraya aitmiş gibi davranabilir, kendini kandırabilir? Yıllarca duymazdan gelse de insan en sonunda kulak verir kal

Valizlerimi topladım kendimi Hazırladım, ohh, hadi bakalım staja! Her şey göründüğü gibi kolay olsaydı, zorlukların sınav olduğu, kolayın şükür istediğini nereden bilecektik, değil mi ama? Otele başladığım gün, elime iki karışı geçmeyecek kısalıkta bir etekle beyaz gömlek tutuşturup, "Odana çık, giyin, gel." dediler. Bir elimde kıyafetlerim, diğerinde zor zahmet taşıdığım valizim odanın yolunu tuttum. Otelin içinde şaşkın ördek gibi dolaşıp, dördüncü kattaki odamı bulup girdiğimde şükür çektim. Çünkü annem