İkisinin de kahvaltı tabakları dolu, önlerinde kahveleri, gözlerinde güneş gözlükleriyle gülümsüyorlardı ekrana. Sanki ekrana değil de bana gülümseyip nispet ediyorlardı. Hayatlarında güneş en tepede gibiydi, gözlerini öyle kamaştırıyordu ki güneş gözlüğü takma ihtiyacı hissetmişlerdi. Güneşin onlar için yükselmesi, gecenin benim için daha da kararması anlamına geliyordu. Bazı geceler vardır ki en karanlık andan sonra bile hava aydınlanmaz, karanlık daha da artar. Tıpkı kutuplarda geçen altı ay gibi. Yaşamı