Marksizm, çıkışında insanın kendi kuramsal uğraşının ürünlerine yabancılaşmasını aşmayı hedefliyordu. Ama gelişimi bunun tam tersi yönde oldu. Akılcı bir felsefeyle tamamlanan bir bilimci nesnelcilik haline geldi. Her toplumu tekniğin gelişmesiyle izah ettiğini iddia eden bir "materyalist" tarih anlayışı"na teslim oldu. Artık insanlar tarihi değil, tarih ve onu belirleyen teknik insanları üretir oldular. Her şeyin "madde", maddenin de bütünüyle "akıl" olduğu, bunların "diyalektiğin kanunlarına" tabi oldukla

Toplum, İmgeleminde Kendini Nasıl Kurar? başlıklı çalışmasının birinci cildi olan Marksizm ve Devrimci Kuramı yayımladığımız Cornelius Castoriadis, Toplumsal İmgelem ve Kurumda toplum ve tarih sorununun aydınlatılmasını hedefliyor. Castoriadise göre, bu sorun ancak, tek ve aynı olarak, yani toplumsal-tarihsel sorunu olarak ele alındığında anlaşılabilir. Toplumsal-tarihsel sorununu Platondan başlayarak felsefi okumalara göndermelerle cevaplamayı amaçlayan Castoriadis, bu göndermeler sırasında belli imgelerde

Toplumsal ve siyasal çatışma yok olmuş, "akıl" bunalımda, eleştiri anlamını yitirmiş, entelektüleller "ne olursa olsun, uyar" söylemiyle ya iktidarın sıcak kucağına oturmuş ya da sırça köşklerine çekilmiş. Tüketimin ve anlık zevklerin tutsağı, ortak sorunlara tepkisiz, küstah ve konformist bir insan tipi yaratılıyor. Çağımız, bulanık, tembel bir genelleşmiş konformizm çağına dönüşmüş. Cornelius Castoriadis, "felsefenin sonu"nun ilanıyla birlikte miskinliğine bir kılıf uydurmanın rahatlığı içindeki Batı düşü