Seçilmiş insandı o ahlakı ikmal için /Muhammed Mustafa ki aleme rahmet gelsin. "Beni terbiye etti Rabbim, ne hoş terbiye!"/Numune i tekamül yed-i kudret işiyle. Katı kalpli olsaydı sever miydi insanlar?/Hatta ona ram idi bitkiler ve hayvanlar. Sözleri ve işleri hayır, fazilet için,/Asla uğraşmamıştı saltanat kurmak için. Ashabıyla her daim dertleşen nebiydi o,/Tatlı sohbetler eden, gönle barınaktı o. Aile efradını hiçbir zaman üzmedi,/Cimriliği, pisliği, tembelliği sevmedi. Vefası pek yüksekti, hep hayırla

Mescidi haramdan ki kulu alan bir gece, Ufkunu pek mübarek kıldığı bir mescide. Hidayet eden Allah şanı yüce Mevla'dır, Allah münezzehtir hem gören hem de duyandır. Muhammed hiç nefsinin arzusuna konuşmaz, Mevla'sının emriyle, izniyle hiç şaşırmaz. Elbette onun sözü vahyedilen kelamdır, Diyar gezer Cebrail Muhammed'e yakındır.