XX'in Erkek Kardeşiyim'de çağdaş Avrupa edebiyatının sıra dışı kalemi Fleur Jaeggy'nin Ingeborg Bachmann, Oliver Sacks gibi dostlarını andığı fragmanvari metinler, olağanüstü bir hayal gücüyle kurguladığı öykülerle bir araya geliyor. Delilik, intihar, saplantı, intikam anlatılarıyla dolu bu öykülerde bir tür hasarlı, hissizleşmiş karakterler geçidine tanık oluyoruz. Yaşamak, yaşatmak ya da ölmek arasındaki ayrımlar sözcük düzeyine indirgeniyor, okur insanın içindeki tedirgin edici boşlukla, yalnızlıkla yüz

Savaş sonrasının İsviçre'sinde geçen bu tekinsiz romanın başlangıç cümlesi alabildiğine basit ve saftır: "On dört yaşındayken Appenzell'de bir okulda yatılı öğrenciydim." Gelgelelim söz konusu ortam basitlik ve saflıktan oldukça uzaktır. Kaba ve bilgiç bir karaktere sahip olan anlatıcı merhametsiz ve soğuk bakış açısıyla okuldaki tutsaklık hayatını gözler önüne serer. Çok geçmeden, görünüşte mükemmel bir kız olan yeni öğrenci, Frédérique'e gönlünü kaptırır ve onu baştan çıkarmak için elinden geleni yapar. A