Her birimiz; Bırakın sevdiklerimize bir zarar gelmesini, İhtimalini bile düşünmekten kendimizi men ederiz. Gülüşleriyle mutlu, hüzünleriyle daha çok yıkılırız. Oysa aynı güneşe baktığımız, aynı geceyi yaşadığımız ve aynı havayı soluduğumuz bazıları bunu ömürleri boyunca yaşarlar. Onlar belki de daha hayatı tanıma fırsatı bile bulamadan, Daha yüzlerindeki çocuksu ayva çilleri kaybolmadan bu acı gerçekleri yaşamaya başlarlar. Boyunları hep bükük, Yürekleri hep buruk ve yüzleri hep düşük kaderlerinin kendileri