Yemyeşil bir ormanın içinde küçük bir köy vardı. Bu köyde yaşayan insanlar güneşin doğuşunu karşılamaz, çiçekleri koklamazlardı. Onların düşündüğü tek şey paraydı. Çünkü hepsi çok paragözdü. Çocuklarına bile Altın Parlatan, Gümüş Koparan, Yakut Koklayan, Zümrüt Yoklayan, İİİInci Çıkaran gibi isimler koymuşlardı. Herkesin istediği tek şey çoook zengin olmaktı. Hem de hiç çalışmadan! Bunun da bir tek yolu vardı. Yıllardır anlatılan kayıp hazineyi bulmak... Bu köyde diğer insanlardan farklı bir çocuk yaşardı.

Şiir ağacında sallanan Kırmızı kirazlar vardı Çıktım en tepesine Hepsini topladım Burnuma takacaktım düştüler Ben de kulaklarıma taktım. Şimdi ne zaman Şiir okusa çocuklar Çınlar Kulağımdaki kırmızı kirazlar...

Büyük bir ormanın tam ortasında kocaman bir karınca yuvası vardı. Bu yuvadaki tüm karıncalar simsiyahtı. İçlerinde sadece minik karıncanın ayakları maviydi. O, kendi ayaklarını çok severdi. Fakat bu mavi ayakları yüzünden onu yuvada kimse istemezdi. Mavi ayaklı karınca, bu olanlara üzülse de her şeyin değişeceğini hissederdi. Bir gün ormanda gezerken kesilmiş bir ağaç kütüğü gördü ve içine girdi. Burayı çok sevmişti, gizli sığınak yapmaya karar verdi. Artık her sabah erkenden o sığınağına gidip, renkli haya