Gelmiştin. Zamansız, ait olmadığın bir yere, ait olmadığın bir geçmişe gelmiştin. Asla paylaşamadığımız bir geçmişe. Kendi geçmişini terk ederek, geleceğini hiçleştirme pahasına. Her gelişimde bir kez daha gönderdiğin oldum! İnanamadığın, yenemediğin, üzerinden atlayamadığın korkuların oldum... Ağladığın, bağırdığın ya da sustuğun isyanın oldum. Sessiz gözyaşların, birikmişlerin oldum... Yüreğindeki ben olmak isterken, yüreğine sığınan ve tozlanan anı oldum... Hak etmediklerin, "artık yeter" dediklerin

Sıradan hayatların sıradan olmayan hikayesi Bir Yaşamın Güncesi "Sıradan insaların hayatını tarihe mal etmek edebiyatçıların görevidir." demişti yazar bir dostum. Kralların ve kahramanların anlatıldığı destanların içinde önemsiz figürler olarak yer alan, oysa o destanın baş kahramanın oradan oraya savrulan vücudlaşmış halidir sıradan insan. Sıradan hayatların, ani gelişen ve çoğumuzun kader dediği tesadüfler zincirine eklemlenmesi halidir öykü. Sıradan insanın sıradan hallerinin, sevinçte olduğu gibi keder

Bir ülke düşünün; o ülkede doğmuş, büyümüş, havasını solumuş, ekmeğinden yemiş tuzundan yalamışsınızdır. (Bir ayraç açarak söyleyeyim; kendinizin ve kendinize ait olduğu tartışılmaz bir olguda) Gerçekten sahiplendiğiniz o ülkede bir gün gelir bir erozyona uğrar ve sizi o ülkeye bağlayan ne kadar bağlantı ve değer yargıları varsa, hepsi birden yıkılır, tepesi üstüne gelir (ya da getirtilir) ve sizi aptala çevirir. Bu, bir insanın yaşamında uğrayacağı en kötü şeydir. Derken olanlar birbirinin ardına izler ve