İnsan hayatında hapishanenin ve hapishane şiirlerinin ayrı yeri vardır. Kendisi hapiste; kan ve gönül bağları olanlar dışarıda... Mahpus dört duvar arasında çile doldurur, gün sayar. Dışarıdakilerin de, hayatta mahpusla mana buluyorsa, çilesi ondan farklı değildir. Hasret iki tarafın da damarlarındaki kanı kaynatır. Gönül tellerini sızlatır. Hülyalarını enginlere açar. Mahpus, umut taşır. Mahpus, umudunu şiire döker, türküye döker, saza döker... Şiirin mısralarında, türkünün nakaratında, sazın tellerinde