Samih Rifat Akla Kara Arası´nda fotoğraf üstüne yazdığı yazılarda; fotoğrafın anlamını, gerçeğini, hissettirdiğini, gösterdiğini ve göstermediğini didikleyerek anlamlı bir bütün oluşturan bir seçme yapıyor. Niepce´den Andriomenos´a, Henri Cartier-Bresson´dan Edouard Boubat´ya, Eugene Atget´den Andre Kertesz´e, Herve Guibert´den Denis Roche´a, Sebastiao Salgado´dan Josef Koudelka´ya, Arthur Tress´den Lee Friedlander´a, Nikos Ekonomopoulos´tan Ara Güler´e, Ahmet Elhan´dan Şahin Kaygun´a kadar fotoğrafı kuran,

"Dilden dile, kitaptan kitaba, yorumcudan yorumcuya aktarıla aktarıla günümüze zar zor ulaşmış, bölük pörçük tümceler. Bir söylen-ce-söylem. Ama ne yaman söylem ki kırıntılarıyla bile şaşkına çeviriyor insanı." İki bin yaşındaki bir ustadan kalan "parçalar" düşünce dünyasını zenginleştirmeyi sürdürüyor. Diogenes Laertios, Maurice Blanchot ve Rene Char´ın metinleriyle desteklenen bu kitapta, çeviri notları ve Abidin Dino´nun desenleri de yer alıyor. Samih Rifat, "kapalı bir söz ustasıyla buluşma denemesi"ne

Samih Rifatın bütün şiirlerinin bir araya geldiği Çocuğu Anlat Bana adlı kitabı yayımladı. Bu kitap bir yontu. Yontuların, yapıtların, doğanın karşısında kabaran hayranlıkla; kocaman nedensiz çocukların özlemiyle, ipincecik bir dille öpülüp koklanmış. İnsanı temellerinden kucaklayan handiyse eskil bir anlatı. Yahu Türkçe ne güzel dil, onu anımsatıyor. Kolu geniş, ekini bol bir adam, şimdiye dek pek çok şairin değil, ozanın yapıtını dilimize çevirmiş bir adam kendi şiirini söylüyor.

Basit, sıradan şeyler üstüne kısa metinler, kırk kırkbeş yıl öncesinin oldukça bulanık anıları. Bir tür bellek zorlaması, bir çocukluk zamanını yeniden kurma, anlatma, yazma çabası... Kimin için? Bütün bunlar kimi ilgilendirir? Belki çocukluğunda, gençliğinde bir Ada´sı olmuş bir iki kişiyi, kimbilir!..