Süleyman öğretmen okulun önünde sevinçle beklemekteydi. Sanki o okula başlayacakmış gibi sevinçle doluydu! Mesleğinin verdiği heyecan desek, meslekte de on beş seneyi geride bırakmıştı. Süleyman öğretmen bir süre bekledikten sona çocuklar okula tek tek gelmeye başladı. O an heyecandan âdeta kalbi durmak üzereydi. Gelen tüm çocuklarla tek tek tanışıp onlara sarılıp öpüyordu. Üçüncü, dördüncü ve beşinci sınıfları dışarıda sıraya diziyordu, birinci ve ikinci sınıfları da bekletmeden içeri alıyordu. Hele ki oku

Nuh tufanında senin gözlerin vardı, dünyadaki bütün gözler senin bir çift gözünden türedi. Hayatımı seninle birleştirmeyeceğim, seninle birleştikten sonra bir hayatım olacak. Yeni taşındığımız evin perdelerini takıyormuşum gibi gülümsüyorsun. Beyaz bir dantel işleyip örteceğim kalbimin üstüne. Ona ne zaman baksam bir melek derhal Esra'nın yüzündeki duvağı kaldırarak sabırla öpmemi bekliyordu. Cennetin dünyaya yamalanmış dikiş izleri olsa olsa gülüşün. Biliyor musun; ellerimde Musa'nın asası yok belki

İnsandan sözedilen her yerde ve zamanda savaş kavramı çıkar karşımıza. Klasik ifadeyle insan kadar eskidir savaş ve onsuz bir zaman belki de hiç yaşanmamıştır. Beşeriyete her zaman pahalıya mâlolmuş savaşın varlık sebebine dair tartışmalar günümüzde dahi güncelliğini korumaktadır. İnsan gibi eski bir kavram olan savaşın gerek fertlerin gerekse toplumların üzerinde çok büyük tesirleri olduğu muhakkaktır. Yüzyıllar boyu insanın barış ve huzur arayışı sonuçsuz kalmıştır. Maalesef dün olduğu gibi bugün de savaş