Bir uçurumun kenarındayım sanki Martı sesleri karışmış dalgaların sesine Denizin gölgesinde kaybolmuş hasret yağmurları Efil efil cemreye düşmüş özlemin sancıları Kırık bir saatim ben duvara asılı Varlığımla yokluğum arasında kaybolmuş her anı Zaman taciri değilim ben Zamansızların en büyük zaafı.

Çocuktuk o günler, kim bilebilirdi ki büyüdüğümüzde sorunlarımızın da büyüyeceğini. Biz büyükleri gördükçe büyümek istedik, çocukları gördükçe çocuk olmak. Neşeli günler vardı, sokakta misket oynamayı, ip atlamayı, mahalle maçları yapmayı özledik. Biz insanların samimiyetini özledik. Sokakta bağıra bağıra su istemeyi, ekmek arası salça istemeyi özledik. Evlerin içindeki anlayışı, huzuru, mutluluğu özledik. Bayramların bayram olduğu günleri, dostluğun dostluk olduğu, sevginin gerçekten sevmek olduğu günleri

Sen Öyle hasretim ki sana, kokuna, ellerine, gözlerine, sesine, nefesine. Sen Benim Misk-i Amberimsin. Ve Anladım ki başımı her yastığa koyduğumda kokunu tekrar hissediyor gibiyim. Bu canın sana ihtiyacı olduğunu her saniyemde daha iyi anlıyorum. Ben Çıkarsızca sevdim seni. Canım yoluna yoldaş oldu. Bedenim esirin. Ruhuna tutsak kaldım. Kalbinin en icra köşelerinde yer aldım. Ben her şeyimi sana adadım.