Geldim, buradayım. Hissediyor musun? Seninle aynı arafta nefes alıyoruz. Zevahirine değilse bile ruhunun surlarına çok yakınım. Duyabiliyorum nefesinin sesini kokusunu anımsayabiliyorum. Ortasına atıldığım enkaz, darmaduman olmuş belleğimle kardeş ve ruhumun pürüzlü duvarları sensizlikle sıvanmış, çok acı var. Adımlarımdan geriye kalan kanlı emarelere dönüp bakamıyorum, biliyorum. Hissediyorum. Çok yakınındayım, ateş mavisi...

Siz hiç bir ruha aşık oldunuz mu? Hare oldu. Öfkelendiğinde nasıl baktığını bilmeden, gülümsemesinden bir nefret boyu kadar uzakken acı kahve kokusuyla sınandı kalbi. "Ateş'i sevmek çerçevedeki bir resmi sevmek gibiydi benim için. Üzülüyordum, kırılıyordum, heyecanlanıyordum. Bazen cehennemin ateşten labutları olanca ağırlığıyla cılız bedenimin üzerine devriliyordu, çoğu zaman hissedebileceğim en ufak duygunun zerresini bırakmıyordu benliğime. Oysa cansız bir resimde hep aynı bakan suretten ibaretti, ne zam