Bayezid demiş ki sevgi camını Durup dinlenmeden gönül nûş etti Üst üste kadehler boşaldı doldu Lakin ne ben doydum ne şarap bitti Beni de böylece aşkın şarâbı Ezeli ebedî kıldı harâbı Cismimle kabrimin yanık türâbı Sevda cür‘asıyla yoğruldu gitti İlk camın neş'esi gönülde bakí Artıyor gittikçe şevk-ı mezâkı İçtiğim meclise Allâh'tı sâkí Orada elesti rûhum işitti Kaybetti o bezmi vakıa bu göz Lakin kulağımda çınlıyor o söz Her yerde her şeyde görünen o yüz Yanmamı artırdı beni eritti