İçimdeki sevdanın yola düşmesi beni senin bulunduğun şehirlere sürükledi. Bilmediğim şehirlerde senin kokunu aradım. Yüreğimin masumiyeti griye boyandı ama sen gelmedin. Bekledim. Belki de kışın peşinden kaç yaz geçti de sen benim sana yaklaştığım şehirlerden geçmedin. Günü geldi dediğim zamanlarda ölümün kokusu deldi yürek uçlarımı. Ölümün kokusuyla sürüklendiğim uçurum kenarları adına yazılmış birer şiirdi benim için. Sürüklendiğim dalgaların senin gülüşünü vurması yüzüme. Bundan sonrası olmayan anılarımı

"Bir insanın geleceğini yok etmek istiyorsak geçmişinden başlamalıyız zira geçmiş, geleceğimizin aynasıdır" diyor yazarımız. Geçmişi yok edilmeye çalışılan insanların maruz kaldığı deneyler ve deney sonucu hayatlarındaki değişimler kanınızı donduracak cinsten. Hatırlamamak ne kadar kötü olabilir sizce? Peki, ya hatırlamak için bincerce doneniz varsa ve unutmanıza neden olanlar geçmişi size hatırlatmak için eziyet ediyorsa? Daha şimdiden içinden çıkamadınız değil mi? Tıpkı deneye maruz kalanların bu deney