Zamanın bile iyileştiremediği yaralar var taa eskilerden kalan. Tüketilmeyi bekleyen bir ömür gibi yalın ve zor... Kiminin ki sandık sarısı, kiminin ki çocukluktan beri gönül yarası. Kiminin ki de kadir kıymet bilmez sevdası, kiminin ki kömür tutmuş zihniyet zorbası... Böyle uzayıp gider... Sanırım bu gecenin de bir yarası var. Gökyüzü bürünmüşken karanlığa ağlamaklı bütün şehir... Evimin çatısına düşen damlalardan anlıyorum bunu. Kirpiklerim ağırlaşıyor, ışıklar kapanıyor, hiçbir yara başka bir yarayı sar