"Ben büyük bir aşkın keskin ipiyle çözdüm boğazımın düğümünü..." Hiçbir yara diğerine benzemiyordu neyse ki. Bu yüzden hep yalnız kalıyorduk. Bu yüzdendi işte yarım, yitik, korkak ve herhangi bir cümleye sığamayacak kadar kaybetmiş olmaklığımız. Her insan kaçacak bir karanlık arar kendine yarasını gizlemek için. O yarayı biraz daha yakından görmemek uğruna uzaklaşır kendi benliğinden. Çünkü kuralıdır bu işin ‘‘Yaraya bakıp ağrı toplamamak adına o yaradan yüz çevirmek!'' Keşke birbirimizi vurduğumuz yerden