Bir gün, sevdalanmış ışık karanlığa. Onun kapkara saçlarına, umursamazlığına... Yaklaşmış usulca yanına ve fısıldamış kulağına: "Seni seviyorum." Bu söz çok hoşuna gitmişti karanlığın. Çünkü herkes korkarmış karanlıktan ve kimse sevmezmiş karanlığı. Işık ve karanlık birbirlerinin olmuşlar. Sevgileri artmış günden güne. Sevildikçe ışık daha da parlamış, coşmuş. Işık parladıkça karanlık zayıflamaya başlamış. Zayıfladıkça kaybolmaya... Ama yokmuş gözünde hiçbir şey. Aşıkmış ya, düşünememiş sonunda yok olacağın