“Ona benim de bir zamanlar iyi biri olduğumu söyle.” 4 Maymun ve 5 Cinayet’le başlayan 4MYMN kâbusu 6 Yaramaz Çocuk’la devam ediyor. Rose Hill Mezarlığı’nda bir ceset bulunur. Başka kurbanların ortaya çıkması ve yayılması muhtemel bir virüs tehdidiyle olaylar karabasana dönüşür. Tüm cinayetlerin ortak ipucu, siyah iplerle bağlanmış üç küçük beyaz kutu ve “Baba, beni affet” mesajıdır. Anson Bishop bu kez bir şüpheli olmakla kalmaz, peşindeki herkesi ya bir kurbana ya da bir katile dönüştürür. Chicago Polisi

"J. D. Barker, o az bulunur, gizli yeteneğe sahip şahsına özgü yazarlardan. İnsanın aklına Stephen King geliyor ya da Lee Child veya John Sanford. Tamamıyla özgün biri. J. D.'nin kaleminden çıkan hiçbir şeyi kaçırmayın." -James Patterson "Bu kitaptaki yetenek en üst düzeyde. Hikâye okuru sıkmadan girift olmayı başarıyor, karakterler son derece belirgin, diyaloglar akıcı ve sonuna gelince... Olanca hızıyla dağa çarpan bir trendeymiş gibi hissettiriyor: beklenmedik, ani, acı dolu. Macera, daha da iyi ol

Annem ve babam elleri birbirine kenetli, gözlerinde aşkla, yaşlı bir ağacın gölgesinden beni seyrederlerken, ben diğer çocuklarla oynardım. Bir top ya da frizbinin peşinden koştururken annemle babamın şakalaşıp gülüştüklerini duyardım. “Bana bakın! Bana bakın!” diye seslenirdim. Bakarlardı. Ailelerin çocuklarını seyrettikleri gibi beni seyrederlerdi. Beni gururla izlerlerdi. Oğulları, neşeleri... Geriye dönüp o yaşlarıma bakıyorum da... O ağacın altında ikisi de gülümserken onlara bakardım. Boğazları

Annem ve babam elleri birbirine kenetli, gözlerinde aşkla, yaşlı bir ağacın gölgesinden beni seyrederlerken, ben diğer çocuklarla oynardım. Bir top ya da frizbinin peşinden koştururken annemle babamın şakalaşıp gülüştüklerini duyardım. "Bana bakın! Bana bakın!" diye seslenirdim. Bakarlardı. Ailelerin çocuklarını seyrettikleri gibi beni seyrederlerdi. Beni gururla izlerlerdi. Oğulları, neşeleri... Geriye dönüp o yaşlarıma bakıyorum da... O ağacın altında ikisi de gülümserken onlara bakardım. Boğazlarının