Van Gogh’un resmettiği Yıldızlı Gece’nin hikâyesini bilir misiniz? Rivayete göre intihar ederek hayatına son veren Van Gogh’un Yıldızlı Gece eseri intihar ettiği güne aittir. Yakup da bir gece yarısı âşık olduğunda tüm geçmişini, çektiği acıları ve geçmişinin en büyük yarası olan kadını geride bırakmıştır. Geriye sadece saf sevgiye aç kalbi kalmıştır. Hazel, hayatını anneannesine adamış ve nereye giderse onun peşinden gitmiştir. Son durak olan Aydos Mahallesi ona aşkı, aileyi ve sevginin yüceliğini

Bir avuç kimsesiz çocuğu, bir mahalle saklamıştı her türlü tehlikeden. Yıllar önce dostunu kaybeden Kurtaran, nihayet mahallesine dönmüştür. Ancak hiçbir şey giderken bıraktığı gibi değildir. Özellikle de sevdaya olan inancı ve yüreği... Geride bıraktığı dostlarından bir aile kurmaya ve hayata yeniden tutunmaya çalışırken, kaçtığı bu mahallede aslında hayatını değiştirecek kadınla tanışır. Birbirlerine düşman olan ama birbirini deli gibi seven iki insan... Kocaman bir dost ailesi... Küçücük bir mahalle... K

Küçük bir serçe dinlenmek için heybetli bir dağa kondu. Dağ, serçeye elindeki tüm olanaklarını sundu. Tek dileği serçeyi rahat ettirmek, emanetine sahip çıkabilmekti. Sonra dağ, kendisini de şaşırtarak âşık oldu serçeye; minikliğine, zarafetine, nazlı nazlı ötüşüne... Kalbi dile geldi dağın. "Bir ömür yaslan bana. Ben sana ekmek olurum, su olurum; dal olurum, dayanak olurum. Ben sana yuva olurum. Yeter ki gitme, hasretinle başımı eğme," dedi serçeye. Heybetine sığınan minik serçeye âşık dağ gibi âşık ol

Aydos; ayrılmaz dostlukların mahallesi, masumane aşkların yeriydi. Kimi kirli geçmişleriyle yüzleşir, kimi de geleceğe sisli bir yelken açardı. Her semtin bir delikanlısı olurdu, her mahallenin bir ağır abisi. Bu mahallenin de ağır abisi Hızır Ali idi; geçmişi karanlık, geleceği sisli. Hayattan beklediği pek çok şeyi kazanmış ve bir anda kaybetmiş olan Hızır'ın tutunacağı tek dalı, atan kalbiydi. O kalpte kocaman bir yangın yanmış, geriye sadece küller kalmıştı. Hızır Ali ne külleri üfleyebilmiş ne de yeni