Kurucu dizelerinde gezinmek, devletin ıslah edemediği mahallelerde gezmek demektir. Her an bir küfür yiyebilir, bıçaklanabilirsiniz, bir çukura düşüp boynunuzu kırabilirsiniz. Onun şiirlerini okurken ekrandan izleyip dehşete kapıldığınız hayatların tam da içine düşebilirsiniz. O'nu sevmeyin, şiirlerindeki saf vahşeti hissedin yalnızca. Chaotica

İnsan, olmaya kovulmakla başladı. Göklerden kovuldu, ıstıraplar içinde rahme düştü. Bu selametin içinde döndü, durdu, düşledi ve düşüşün acılı hatıralarıyla annesinin karnını çığlıklar içinde yırtarak bir kez daha – bu sefer insanlığına. Ne göklerdeki babamızın, ne yerlerdeki anamızın yasası isyan tanır. Kaide: itaat. Eğer uslu bir çocuk olsaydınız cennetten kovulmazdınız. Eğer uslu bir çocuk olsaydınız; olmazdınız. Lokman Kurucu, 665 Çocuk ve Şeytan'da varolan tüm cennetlerden kovulmuşluğuyla insanın

zamanın ömür kemiriciliği geçip her şeyi defterler arasına bırakmakta cömertliği ve döndükçe varılan varıldıkça geride kalan o yeniden var oluş yani çıkış yani içinizin çıkmazlarını rüzgarın rengine suyun tadına gömecek geçmiş ya binlerce çocukluk derinde ya da ruhunuzun erişemeyeceği yükseklikte ve yarında aranan gelecek ilk günahın şehvetinden sıyrılıp geldi geleceke gelmeyecek

Yankılanıyor Lokman: Yavaş yavaş delir(t)en her/bir aşkın içinden geçerken ve yaşarken; yaşamanın içinden geçerken ya da yaşamak içimizden geçerken basa basa üstümüze, tekrarlar tekrarlar tekrarlar-dan mı ibaret düşler, bir ayna gibi, hiç bozulmayan, sıkılmayan, üşenmeyen ve kaçınılmaz mı bütün bu olup biten bizim içimizde, dışımızda, düşümüzde; biz neresindeyiz bu velvelenin şu olmayan denizde? diye soruyor soruyor; soruyoruluyor... - Janset Karavin