Sözümü tutacağımı beklemiyordunuz umarım. En Yakın Arkadaşım Bir Deliydi. Bu olacaktı kitabın ismi. Hedeflediğim başkaydı çünkü. Hedef; asla koymamam gereken. Kökten bir çözüm bekliyordum. Bir sonuç. En yakın arkadaşımla bir vedalaşma. Kopma. Ama olmadı. Olamadı. Olamayacağını bilemedim. Bir sonu olmadığını öngöremedim. Bilemeyeceğimi anca öğreniyorum. "Yol"muş her şey. Kavgayla, tespitle, dövüşerek biter sandım. Mevzu barışmakmış, anlayamadım. Bir konuda sözümü tuttum ama; filtresiz olacaktı.

Gözümü açıp tavana dikeli kaç dakika olmuştu bilmiyorum. Bir şey yapmam gerekiyordu. Tavana bakmayı kesmeliydim en azından. Yapacak bir şey bulamayıp paniklemeyeyim diye, tavana bakıyor olmaya sığınamazdım. Tavana bakmak bir iş olamazdı. Mesaisi belirsizdi. Maaşı yoktu. Kendimi daha fazla kandıramazdım. Gerçek bir iş yapmalıydım. Kalkıp evdeki çöpleri toplayıp poşetledim. Daha da ileri gidip çöpleri konteynıra atma kararı aldım. Sonra en olmayacak şey oldu. Dışarı çıktım. Yatarken giydiğim tişörtlerin yak