Gülme, herkes kadar insanız, önemimiz de herkes kadar, biliyorum ama sen benim için herkes değilsin ki. Herkes gibi bakamam ki bize. Dünya da önemsesin isterim bizi işte. Hatta insanlar mutluluk duaları etsin bizim için. Şiirler yazılsın, şarkılar söylensin, hikâyeler anlatılsın bizimle ilgili. Bizim daha çok güne ihtiyacımız var. Yaşanmamış bir sürü eksik gün, hatıralara yazılacak acı tatlı birçok anı. Bak geriye, ne kadar az senli günler. Geliver de tamamlansın bize dair hikâyeler.

Bir cümlenizle kırılan, bir cümlenizle yelkenleri suya indiren, bir cümlenizle affeden adam değilim ben artık. Yoruldum. Her şeyi geçiştirmek, sadece gülmek istiyorum. Bir zamanlar hayatın getirdiği her şeyin üzerine iyi ya da kötü daha çok kafa yorardım. Uykularım kaçardı düşünmekten. Anı yakalayamazdım. En mutlu olmam gereken anda bile, ya geçmiş için üzülür, ya gelecek için kaygılanıyor olurdum. Bu saatten sonra kendimi yormayacağım hiç. Gülüp geçeceğim. Böyle tertemiz delirdim işte, sizi de

Sen aşık bir kadındın. Aşka aşık, aşktan vazgeçmeyen bir kadın. Çok geç oldu bunu fark edişim. Bir seçenek olmak, aşık olunan değil, sadece o hissin denek olarak kullanıldığı bir yürek olmak acıtıyor içimi. Bundandır belki de benim sana deli gibi tutuluşum. Ve bundandır senin bana hiç tutunmayışın, ardında kırık dallar bırakıp yok oluşun. Özgür kanatların, naif ruhun, buram buram aşk kokan tenin. Hepsi birer suçlu şimdi içimde. Tutuklanması gereken, müebbetlik birer suçlu. Sana varamamış, senin olamamı