Çocuklarımız dünyaya "sevilme" ihtiyacıyla gelirler ve gözlerini dünyaya kapatana dek bu ihtiyaç hiç bitmez. Bu süreç içinde, hayatı ne kadar kaliteli yaşayacakları, bizim onlarla kurduğumuz sevgi temelli ilişkiye bağlıdır. Çocuklarımızla ilişkimizin en zorlu kısmı, onlara sınır koyma ihtiyacı hissettiğimiz anlardır. Yöntemler konusunda kafamızın bulanıklığı, zaman zaman bizi pişmanlığa sürükleyebilir. Hiç istemediğimiz sözler söylemiş olarak veya "asla yapmam" dediklerimizi yaparken bulabiliriz kendimizi.