"Ev" Seni, yorgun argın uyanmış bir şekilde, pencerelerden sabaha bakarken gördüm. Yüzünde dünden kalma bir ay, bir ışık gözlerinde. Ama nasıl desem de sızlamasa içim, nasıl anlatabilsem de ayıp olmasa bahçelere. Evinizin önünde bir çocuk, çocuğun ellerinde birkaç mendil, biraz da bozukluk var belki cebinde, tam bilmiyorum. Evinizin önünde bir kapı, kapının ardında kim bilir nasıl da sırıtıyor vedalar. Bir eviniz var, ne güzel. Bir pencereniz, ardında beyaz tül perdeler, hemen önünde güneşlik. Bir sırrınız

Bana benden başka her şeyle Tahammülü olan dünyanın içinde Solgun, kırık, buz kesmiş yüzleriyle bakan insanlar tanıdım Ne düşmeye vardı ayaklarım Ne de kalıp cesaret göstermeye Ama en çok beni yıkan Yağmurlu günlerde pencere ardından baktığım insanların Birer sevgili olmasıydı Birer intikam mahsulü Birer kin güdümü Ve Sana benden başka her şeyle Tahammülü olan dünyanın içinde Sorgusuz sualsiz, dimdik, gülümseyen yüzleriyle bakan insanların Karşısında ne gitmeyi uygun buldum kendime Ne de kalıp sana ken

Sonra atari salonlarını kapattılar. Ankesörlü telefonlar da kartlı olmaya başladı. Tele bağlayıp takılı tuttuğumuz jetonlar da elimizde patladı. Bilye oynarken açtığımız delikleri kum ile doldurdu belediye. Mahalle maçı yaptığımız araziye de park yaptılar. Karşı takımın kalesinin olduğu yerde oturup sigara içiyor babam. Annem topu doksana taktığım yerden bana oğlum diye bakıyor. Topaç falan da kalmadı. Kız kardeşimin Barbie bebeğinin dip boyası gelmişti. Çakı fiyatları düşmüştü ya da bizim cebimize para gir