Ve aşk, zamansız çaldı onlar için bu defa da kapıyı. Belki tesadüf, belki kader, belki de yürek çekimiydi onlarınki, bilinmez... Yollar birleşir, kaderler buluşur, gözler ayrılamaz birbirinden, ruhları tatmıştır bir kere huzuru. O vakit kaçmak ne mümkün? Kaçamadılar da... Bu aşk girdabından çıkış, mühürlenen kaderin elinden kaçış yoktu. Sözler, bakışlar, dokunuşlar ve hisler... Dedik ya hani, tatmıştır bir kere ruhları huzuru, ayrılamaz yürekler ve başlar hikâyemiz. Bakışlarıyla huzur veren Beren ve yaşadı

Toprak nereye giderse gitsin kaçamazdı... Cemre ne yaparsa yapsın sonu Toprak'tı... Aşkın umudu bir vasiyetken, iki inatçı keçiyi yola getirmeyi başarabilecek miydi? Biri Trabzon'un hırçın güvercini, diğeri İstanbul'da yaşayan çakma Karadenizli. Hırçın güzel Cemre ile asi ruhlu Toprak'ın aşk hikâyesi. Hiçbir hikâye bu kadar sizden olmamıştı. Onların aşklarını okumak en büyük keyfiniz olacak.