Muallim Nâcî'ye yakıştırılan "mürteci", "yobaz", "tutucu" gibi sıfatlar muhalif çevreler tarafından Türk Edebiyat Târihine sokulmuş, hakkında olumsuz bir kanaat oluşturulmuştur. Bize göre; bu edebiyat târihimizin son derece yanlış, haksız, aslı, esâsı olmayan mesnetsiz bir yargısıdır. Osmanlı'nın son dönemlerinde başlayan ve cumhuriyet döneminden îtibâren de günümüze kadar süre gelen süreçte, edebî ve fikrî sâhada bilinçli ve sistemli bir şekilde Nâcî yok farzedilmiş; gündeme getirilmesi hâlinde bile, çoğun

Bir mes'ele var, cân ile cânân arasında; Gider gelirim, derd ile dermân arasında. Bir kerre tutuşmuş, yanıyor kalb-i hazînim, Yok söndürecek, âfet-i sûzân arasında. Rûhumda açılmış, ne onulmaz yaradır bu? Ağlar gezerim, dil-i perîşân arasında. Pek muztaribim, kalmadı hiç tâb ü tüvânım, Ömrüm geçiyor mevsîm-i hâzân arasında. Hasret ile dost bekler iken bâğ-ı safâda, Buldum nice cân, halka-i pîrân arasında. Vezin : Mef'ûlü Mefâîlü Mefâîlü Feûlün Dr. İzzet Kaçar

Günümüzde pek rastlanılmasa da, kirlenmemiş, meşrû dâirede kalmış beşerî aşkları az da olsa görebilmekteyiz. Ki biz buna "Aşk-ı mecâzî" diyoruz. Saf, temiz, meşrû ve helâl dâirede kalmak kaydiyle bu nev'i aşkların zaman içerisinde "Aşk-ı hakîkî"ye de inkılâb edebileceği görülmüştür. Leyla ile Mecnûn'un, Ferhat ile Şirin'in aşklarındaki gibi... Kimi zaman sevgilisi için damlayan bir göz yaşındaki alevi, çarpan yüreğinin sızısını, ayrılığın hüznünü, hasretin acısını, kimi zaman da kavuşmanın mutluluğunu dîv

Varoluşun aslî gāyesi ve en yüksek netîcesi Yaradanı bilmek ve tanımak, O'na îman etmek ve kul olmaktır. Bu, insan için en yüksek mertebe ve en büyük makamdır. İnsanın ve insanlığın saâdet ve huzûru buna bağlıdır. En parlak saâdet, en büyük tahdîs-i ni'met Allah sevgisindeki mânevî lezzettir. Gerçek aşk (Aşk-ı hakîkî) Allah aşkıdır, Allah sevgisidir. Gerçekten bütün bu güzellikler, saâdet ve mutluluklar Allah'ı bilme ve sevmekle kazanılır. Hiç şüphe yok ki, Allah'ı tanıyan ve seven sonsuz bir saâdet ve mutl