“Bütün fecaat, insanın, insanla karşılaşa karşılaşa, en sonunda kendisini tanımayacak hale gelmesi...” “İnsanlıktan ümit kesmedim, fakat insana güvenmiyorum. Bir kere bağları çözüldü mü; o kadar değişiyor, o kadar kurulmuş makine oluyor ki... Bir de bakıyorsun ki, o sağır ve duygusuz tabiat kuvvetlerine benzemiş...” “Fakat içimizdeki ruh darlığı ve dışımızdaki sefalet, insanı bir malzeme gibi kullanmak itiyadımız ve bunun doğurduğu korku. Sonra bütün bunların hayatın zaruri tarafı olduğunu bilmek felaketini

Destan; temsil yeteneği ve idealizm özelliği kazandırılmış bir özel tarih, sosyal psikoloji metni, estetik değeri ikinci planda görünse de, bir özel edebiyat eseridir. Türün özel dokusu, bir tür kök hücre kabiliyetinde olduğu, dünyanın farklı coğrafyalarında tecrübe edilmiş; bu farkındalık, benzer büyük eserleri yazma arayışlarını tetiklemiştir.