Yatak pencere kenarındaydı. Güneş çekilmiş, bahçedeki ağacın cama dayanmış yaprakları kötü bir haberi veriyormuş gibi hışırdıyordu. Lambayı yaktım. Alışkanlık olsa gerek, perdeyi çekmek için, pencereye yöneldim. "Çekme," dedi, elini kaldırarak. " Pencereyi de aç, hava girsin." Perdeye giden elim pencerenin koluna kaydı. Açtım. Yaprakların hep bir ağızdan söylemeğe çalıştığı şey –her neyse- daha çok duyuluyordu artık. Hüzünlendim. Yaprak hışırtısı insanı hüzünlendirir mi? Evet hüzünlendirir. Hele hastane oda