"Üzerinden onca zaman geçmiş olmasına rağmen, yokluğuna bir türlü alışamadığımı fark ettim. Geceleri hala sık sık uyanıyor, yalnızlıkla ürperiyor ve bir koza misali kuş tüyü yorganıma sarınıyorum. Sensizken sürekli üşüyorum. Sabah uyandığımda yanımda olmadığın gerçeğiyle bir kez daha yüzleşmemek için içimden uyumak bile gelmiyor. Korkuyorum... Sensizliğe alışmaktan ve seni unutmaktan çok korkuyorum. Yine de her şeye rağmen seni affediyorum, Miriam! Bak, ben hala buradayım, hala yaşıyorum. Keşke sen de hayat