Zulme direnecek gücü yoktu, kendi dünyasına kaçtı. Zalimi de mazlumu da görmez oldu. Hülyası olmayan bir hayatın mahkûmuydu. Varlığını anlamlı, dışındakilerin varlığını kıymetli göremedi. Zamanla, hiçlik çukurunda debelenmenin acısını da duymaz oldu. Karanlığın içerisinde yaşarken her şeyi örten geceyi sevdi. Büyük bir boşluğun içerisinde yalnızdı. Bu yüzden insana dair değerleri, kaygıları, planları hiç olmadı. Umursanmadı, o da hiçbir şeyi umursamayarak kendi karanlık dünyasını savundu. İhanetin, sadakat

"Şahsenem" Romanı için ne dediler? Tarih yazımı daha çok akla ve bir miktar da gönle hitap eder. Edebiyat ise önce gönlü sonra aklı muhatap alır. Şahsenem'de Kuveloğlu Ermeni terörünü ve onu izleyen tehciri anlatırken, hem gönüllere, hem de akla seslenerek bize yüz yıl öncesini tekrar yaşatıyor. (Prof. Dr. İskender Öksüz-Yazar) Usta kalem DursunKuveloğlu, 'Osmanlının Sadık Millet'i olarak anılan Ermenilerin, havasını teneffüs ettiği, suyunu içip ekmeğini yediği topraklarda nasıl olup da emperyalistlerin

Birbirinden koparılmış milyonlarca soydaş, aynı heyecanları paylaşacak, aynı ülkü için çalışacak ve aynı rüyayı görecekti. Aynı dilde muhabbet edecek, aynı şarkılarla oynayacaktık. Yürekler bir atacak, yumruklar aynı düşmana karşı sıkılacaktı. Turan seli, Türk'e zindan olan duvarları yerle bir edecek, Türk Yurdu'na huzur ve mutluluk taşıyacaktı. Balkanlardan Çin Seddi'ne kadar olan büyük Turan coğrafyasının her yanında şenlikler yapılacaktı. Al bayrağa sarılmış Türk kızları, yollarımıza çiçekler serpecekti.