Çalışma denen esaretin sırtımızdaki en ağır yük, paranın ayaklarımıza bağlanmış prangalar olduğunu düşündünüz mü hiç? Bu güce güvenerek sınırları, kalıpları, kuralları, olmazları ve olurları belirleyen efendilerimizin derlenip toparlanıp dünyamızdan defolup gittiklerinde nelerin değişebileceğini kendinize hiç sordunuz mu? Ya da bunların tapınaklarına dönüşmüş bankaların, döviz bürolarının, noterlerin, AVM'lerin cayır cayır yanıp küle döndüğünü kısacık da olsa hayal ettiniz mi? Düşünün ve hayal edin. Hayall

Her şeyi tersine çevirmek mümkündü: Şiddeti güle, hayatı bahara, parkları cennete. Bunun için çok mu geç kalmıştık? Gülü, baharı ve cenneti yaratmak için yeterli zamanımız var mıydı? Ben tüm bilinmezlerimi konçertolardan bakış, orkestralardan saç yaptığım mavi gözlü bir hayalle yolculuğumuzda öğrendim. Ben ruhu terbiyesiz adam, hep hesapsızdım. Yani kolaydım, açıktım, basittim. Hayatın bütün dayatmaları çıkarıldığında geriye kalandım.

Bir yanım çocukların, genç ölümlerin, yargısız infazların, savaşların, o savaşları dipten dibe utanmazca kışkırtan politikaların azdığı bir dönemde ?'Kalbinizden af diler misiniz?'' diye soruyor, diğer yanım bütün sorulardan vazgeçip yalnızca şunu söylüyor: ?Sen benim yalnızlığımı taşıyamazsın." Bir yanım ülkemin ruhları gurbette yaşayanlarına, ?'Biz birbirimizin insanıyız.'' diyemeden tükenip gidenlere üzülüyor, hani şu yağmur taneleri gibi kırmamak adına birbirine dokunmayan duyguları olanlara; diğer yan

Camgözlerle kuşatılmış bir dünyada yaşamaya zorlananlar, çağımızın tutsakları.. Bilirsiniz; bebeklerin ninnilere, çocukların masallara duydukları açlığın bir benzeridir büyüklerin hikayelere olan düşkünlükleri.. ''Özgürlük Kampı'' aşklarımızı, acılarımızı, öfkelerimizi, inançlarımızı, toplumsal dokunun hücrelerine sinmiş ayrışma noktalarımızı şeffaf bir ağla kuşatan o görünmez dünyanın derinliklerine dalarak anlatıyor baştan sona kurgulanmış hayatlarımızın hüzünlü hikayesini.. Gözlenen, gözleyen, g

Edebiyatın süzgecinden geçen her anlatım, güncelin batağından sıyrılarak hayatın özüne doğru yakınlaşır. Siyasetin ve medyanın karmaşık, çetrefilli, içinden çıkılmaz görünen olayları ve bunları yaratan aktörler bile o süzgeçten elendiğinde, yüklerinden arınarak insani boyutlarıyla çıkarlar karşımıza. Göz ardı ettiğimiz en temel nokta bu. Hayatımızın hızla ıssızlaşan, insan sıcaklığından arındırılmış akışına başka türlü nasıl yön verebiliriz? Türkiye'de baş döndüren siyasi, toplumsal olayları, akıl almaz bi