"Hızır Paşa bizi berdar etmeden, Açılın kapılar Şah'a gidelim, Siyaset günleri gelip çatmadan, Açılın kapılar Şah'a gidelim. Bunda bilmeyeni bildirirler mi Eli bağlı namaz kıldırırlar mı Yoksa Şah diyeni öldürürler mi Açılın kapılar Şah'a gidelim. Aslımız Muhammet kıyman cellatlar Üstümüzde bite davacı otlar Ölüm Allah emri ya eziyetler Açılın kapılar Şah'a gidelim. ..." Pir Sultan Abdal

Yalnızca benden kaçma yeter Boş sözler de etsen duymak istiyorum seni Sağır olsan gönlüm sözlerini ister Dilsiz olsan gördüğünü. ... Bilirsin özgür değildir gereksinilen kimse Gönlüm her şeyden önce seni ister Biz de diyebilirim, ben yerine." Bertolt Brecht

Ruhuyla bedeni uyumsuz gibi geliyordu sanki Osman'a. Ayakları büyüyüp, ayakkabılarına olmayan çocuk gibi, bedeni ruhuna hep küçük geliyor, bu da acı veriyordu. Bu tür durumlarda da deyiş ve türkülere sığınıp bağlamanın tellerinden yükselen melodi esintilerine ruhundaki sıkıntıları savurarak kurtulmaya çabalıyordu. Osman'ın en çok dinlediği türküydü Sarı Gelin. Kimdi bu Sarı Gelin? ... İçi boşalmış bir teneke kutu gibiydi Osman. Yerinden kalkıyor, anahtarını ve montunu alıyor, evden çıkıyor. Yağmur damlaları

Gözde renk, yerde mevsim yaratan yedi güneşin altında Yarısı madde, yarısı ruh, öyle bir dünyaydı mekân... Kilimi yeşil çayır, çatısı gök kubbeden obaydı; Sesi Orhun Nehri akışlı, rengi akbuğdaydı; Dört yanı alkımlı, çevreni yaydı mekân. Yaprak hışırdaşır, kanat sesi duyulur Alageyik koşuşlu sır ormanlarında; Zümrüt Hüma uçuşlu semalarında Özgür nefesiydi bereketi, biteği. Geçit vermez demir dağlarının Yollarına yazılırdı bir destan... Bengütaşını yontan adsızın; Aşkına savaşan ilkeli kızın; Ozanlar sesi ı