Bir gün elinde kahven ve yüzündeki sessiz gülümsemeyle, kendini kimsenin yarım, eksik sevgisine muhtaç etmediğin için, doğana uymayana uymadığın için, seni sen yapan taraflarını kabul edemeyenleri hayatından uğurladığın için kendine teşekkür edeceksin. Bir gün arkana yaslanacaksın ve sevmeye yeteneksiz insanlara rağmen içindeki sevgiyi büyüttüğün için, en sıkıntılı zamanlarda dahi neşenin kaybolmasına müsaade etmediğin için, en büyük sadakati kendi ruhuna gösterdiğin için, hayatındaki boşlukları önce ken

Yalnızlar Apartmanı'nda, yıllarca aşkın ve mutluluğun peşinde bir hayatın nasıl savrulduğunu; bir oğulun babasının ölümüyle paramparça olan hayatına dair annesine yaktığı ağıtı; bir kadının gidişinin felsefesini; bir okurun bir yazarla nasıl bütüne kavuştuğunu okuyacaksınız... İnsanlara yıllarca hoyratça bağlandım. Gelişi güzel olan her insana, gelişigüzel, yanlış bağlarla bağlandım. Zaman birer birer kopardıkça onları, perdelerimi her gün daha erkenden çekmeye başladım dünyaya. Daha az insana, daha çok yaz

Belki de asıl sorun birine ait olamamak değildir. Asıl sorun nereye ait olduğunu bilememektir. Tüm bu arayışlar, savruluşlar, yanılışlar belki de sadece bundandır Şöyle güneşli bir günde kot tulumunla görmek istiyorum ben seni. Paçaların kıvrık, tek omzun düşük. Kahverengi terliklerin, ceplerinde ellerin, makyajsız suratın, musmutlu gözlerin, beyaz bisiklet yaka tişörtün ve dağınık saçlarınla. Bana yeni bir hikaye lazım işte anla. Yeni, bambaşka bir hikaye... Kalp Manevraları, kendisini çevreleyen kalıplara