Susanın gönlü har içinde kor olur. Vicdanımın bağıran sesi susmuyor. Gönlüm yol çeker lakin Ayaklar yorgun, Gönül bin beter yorgun... Ben bu yürekten daha geniş bir yüreğe yol alıyorum. Koyu renkli bulutlar Örtmüşken güneş ışınlarını, Hüzün sarmışken kalbin hududunu, Yeniden kalkılabileceğini hatırlatmak gayemiz. Korkunun ecele faydası yok ki! Hayat devam etmekte... Her düştüğünde sığınıp Rabbine, Mutsuz yüreklere, Gönül yorgunlarına Umut olup yağmaktır dileğimiz duamız...

Yazmak... Yürekteki sesleri harflere nakşetmek... Yazmak, dilin söyleyemediği sessizliğe sürgün edilmiş cümleleri, kurak gözlerimize medet olsun diye kalemin ucundan akıtmak... Yazmak, yıkılan düş sokağı duvarlarımızı kelime kelime yeniden örmek... Yazmak, devrilmiş sevdaların enkazından "belki bir yaşam vardır" umuduyla toprağı tırnak tırnak kazımak... Yazmak, dile gelip de söylenemeyenleri harf harf suskun yüreklere akıtmak... Yazmak, kelimelerin küllerinden Gül-i Reyhan'lar yeşertip gönül bahçelerine toh