"Delilik Kuş misali Kimin balkonuna konacağını, Kendi bilir"

"Zahirde cemal, batında atayım Varınca bir yol ayrımına Ödünç verip sureti genç birine Aklı çat diye ortadan ikiye ayırdım Umut, delilik, dünya malı Bırakıp her şeyi gönül ardımda Ciğerimi kargalara Ruhumu turnalara bağışladım Evrenin bilinmezliği Ölmeden evvel Bulmak için sırrı Toprağı içime gömdüm"

Kurtuluşun yokuşunda bir ahbarik, nefes nefese kalmış, yaşlı bir sokak gibi dikiliyor öylece, gecenin bu vakti ne arıyor, kimi soruyor, herkesin günahı niye onun boynuna, bırak bir kerede o çalsın çanları papaz efendi, kimsenin kimseyle misket oynamadığı bu çağda, söylesene ahbarik el gibi elimizden niye akıp gidiyor Fıratlar, nedense bu gece Kurtuluştaki bütün yokuşların boynu eğik Ah şarapçı Artinin oğlu Üç memeli bir kadın mı doğurdu seni?