Kafamın içindeki sözcükler artık çok ağır geliyor. Anlatmalıyım. Kendimi boşaltmalıyım. Kim dinler beni ya da kim duyar beni? Esasen hiçbir fikrim yok. Şu suskun sayfaların dili yok belki, ama benim sözümü hiç kesmeyeceklerine kanaat getirdiğim için, içimdeki sözcükleri buraya dökmekte bir sakınca görmedim. Belki anlatacaklarımı işiten şu kalemim, işittiklerimi kaldıramaz. Belki ömrü yetmez. Ya da şu sayfalar, duyduklarını belki yutamaz. Onları günün birinde benim gibi birine anlatıverir. Kim bilir...

Evlenirken sadece ?eş" almayın! Bir ömür secdeye birlikte varacağınız ?secdedaş" alın. Buluşma adresiniz, ?secde" olsun. Günde beş vakit buluşun. Aralara teheccüd ve kuşluk vakitlerini de sıkıştırın. Dua edin, şükredin, Yaradan'a (c.c.) hamd mesajları gönderin. Bir demlikte demlenen çay misali, ömrünüzü birlikte demleyin. Birbirinize sadece eş değil, ?secdedaş" olmanız duası ile...