Zaman bilinmezliğe doğru ilerliyordu ve tek yaptığım anı yaşamaktı. Çocukluğum da geleceğe dair hayaller kurmayı severken şimdi gelecek hakkında düşünmek bile beni tek kelimeyle korkutuyordu. Geleceğim tıpkı dipsiz bir kuyu gibiydi, içi karanlıklarla ve korkularla kaplıydı. Hiçbir umut kırıntısı barındırmıyordu, buz tutmuş duvarları hiçbir ışık sızdırmadığı gibi. Bilinmezliğe doğru adım atıyordum, karanlıklarla örtülüydü her yer.Önümü bile görmekten acizdim. Yaşadığım bu karanlık dünyada Arthur bana bir el