Zaman geçiyor, devran dönüyor... Gün doğuyor, gün batıyor... İnsanlar doğuyor, insanlar ölüyor... Ve kâinat, nefes alan devasa bir canlıymış gibi yaşamını sürdürmeye devam ediyor... Bu öyle devasa bir canlı ki; bir yüzü yazı, diğer yüzü tura olan madeni para sanki... Tura tarafı, O'nun zatı; yazı tarafı da O'nun tecelliyatı, yani zahiri... Bu ikisinin birliğine de, bilenler "vahdet-i vücut" diyorlarmış. Başka bir deyişle veliler diyor ki, "Bu kâinat iki satırdan ibarettir. Nur-u Ebyaz ve Nur-u Ahtar... Yani

Arkadaşım ve dostum Allah... Huzur, üzerinde düşünülmesi gereken çok önemli bir kavramdır. İnsan, gönlündeki iç huzuruna kavuştuğunda Allah'la arkadaşlığının ve dostluğunun işaretini almış demektir. Kişinin iç huzuru dış faktörlere bağlıysa, o kişi daha dinginliğini ve gerçek huzur kavramını yaşamamış demektir. Her bir yağmur damlası, yukarıdaki buluttandır ama bulut değildirler. Yağmur bulutu, bünyesinde trilyonlarca yağmur zerresini taşır. Ne zaman ki bu zerreler yoğunlaşıp buluttan ayrılır, o zaman yağmu