Hava çok soğuktu, Hiç bu kadar üşümemiştim.. Bir an soğuktan belki de öleceğim sandım; Aklıma gülümsemen geldi hepsini unuttum.. Bir an kışı sevdim senin yüzünden; Dedim ki, Evimiz olsa çatıda karlar, Evi ısıtmaya ben çalışsam, Sen kahve yapsan.. Ne güzel olurdu şimdi.. Bunlara rağmen üşürsen yine de; Beni örterdin üzerine.. "Hiç bir soğuk yokluğun kadar üşütmez." Ve şimdi yoksun. Dondu hayallerim bedenim çıkıp karşına o nasıl gidişti be diye haykırasım geliyor ama yoksun. Hiç olamayacaksın artık hayatımda.

Bir çok ihtimal vardı bu hayatta, Seni sevmek veya sana gelmekte bunların içerisindeydi... Bende biliyordum gelip kolundan tutup 'Beni Seveceksin!' demeyi.. Fakat biliyordum ki; İnsanlar bir gün bir bahane ile giderler ve o yüzden, geçip ayna karşına.. Kendime gülümseyip diğer elimi tuttum ve kendi kendime...' Ben, benden hiç gitmeyeceğim sonsuza dek! 'dedim.. - O gün bugün kimseye yenilmedim ve yalnızlığımla Aşka meydan okudum... En önemlisi diğer elim bir ötekini hiç ama hiç yalnız bırakmadı...