Herkes bi̇r başkası i̇le bi̇r nedenden dolayı yaşıyordu... Oysa i̇nsan bi̇r kez ömür deni̇len yolda i̇lerli̇yor. Bi̇r defa yaşama şansı veri̇len hayatta nasıl onlarca çıkar hesabı yapılabi̇li̇yordu? Allah herkese bi̇rbi̇ri̇ne yaslanmayı adet edi̇nmi̇ş deği̇l; bi̇rbi̇ri̇ i̇le yaşlanmaya gönül vermi̇ş i̇nsanlar nasi̇p etsi̇n.

Fark Etmiyoruz, Bizlere Hayat Diye Giydirilmiş Zırhın, Aslında Bizim Kefenimiz Olduğunu, Hiç Fark Etmiyoruz. Bir Kaç İşğüzarın Çizdiği Sınırlarla, Ufkumuzu , Düşüncelerimizi Ve En Kötüsü Hayallerimizi Sınırlıyoruz. Bu Hayat Bizimse Ki Öyle. Öyleyse Niçin Başkalarının Çizdiği Hudutlarda, Yaşayamıyacağımızı Fark Etmiyoruz ? Devriyeleri Hudut Boylarımızı Tutmakta, Namus ,Ahlak ,Erkeklik Diye, Üstünlüğünün Üssünü Kurmakta. Oysaki Bizler Eşit Ordulara, Yaşam Haklarına Sahibiz, Ama Fark Etmiyoruz. Farkına Varın İ