2009 Nisan'ının bir gecesinde Emrah Altuntecim, eşi Ceyda'ya heyecanla seslenir: - Yürüyelim Ceyda! Ceyda bir an beklemeden cevap verir: - Yürüyelim! - Uzaklara, çok uzaklara yürüyelim! Hiç bitmeyecek bir yolda yürüyelim... - Yürüyelim ama nereye yürüyelim? - Bilmiyorum Ceyda... Ama çok uzaklara yürüyelim! Heyecan içinde yüreğimin titrediğini hatırlıyorum. Saçlarımdan, sırtımdan ayak uçlarıma kadar tüm vücudumu saran bir cevap o an Ceyda'nın dudaklarından dökülüverdi: - Hz. Mevlana'ya yürüyelim...