İslam geleneğinde genellikle önermeler ve hükümleri (kazâyâ ve ahkâmuhâ) başlığı altında ele alınan iki önerme arasındaki mantıksal ilişkiler konusunu, bu ikinci kitapta, mantıksal içerme ve eşdeğerlik bakımından yorumlamaya çalıştık. Öte yandan Müslüman mantıkçıların Aristoteles'in basit kıyas sistemini kabul edip, daha da geliştirdiğini biliyoruz. İşte yine bu eserimizde Müslüman Dünyada kullanılmış basit kıyas mantığını, Batılı Ortaçağ formülasyonundan ayrı olarak, yeni, basit bir formülasyonla kurmaya ç

Bugün geleneksel mantık dediğimizde zihnimizde oluşan disiplin, Aristoteles'in kurduğu, Megara ve Stoa okullarının da farklı bir çerçevede ele aldığı, Yunanlı Aristoteles şarihlerinin ve İbn Sînâ başta olmak üzere orta çağ mantıkçılarının ve sonrakilerinin kendilerine özgü bir şekilde bu temel üzerinde geliştirdiği mantık sistemlerini kastediyoruz. Geleneksel mantık önemli oranda modal bir mantığı da içerisinde barındırır. Ancak günümüzde modal mantık klasik olmayan mantıklara dâhil edilebilmektedir. Klasik

Müslüman dünyadaki felsefede gizemli bir yere sahip olan İhvanü's-Safa düşünürleri mistik bir özelliğe sahiptirler. Risalelerinde pek çok konuyu ele almakla birlikte bazı mantık konularını da incelemişlerdir. Görüşleri içerisinde, günümüz mantığında daha çok kullanılan ?felsefi mantık" ve ?dil mantığı" ifadelerine karşılık gelecek ?felsefi mantık ilmi" ile ?dil mantığı ilmi" ifadelerini, bir vurguyla kullanmışlardır. Onların en orijinal tarafları da bu tabirleri mantık tarihinde belki de ilk kullananlar (da

Yirminci yüzyılın en önemli felsefe eserlerinden biri kabul edilen Tractatus Logico Philosophicus, erken dönem Ludwig Wittgenstein'ın en önemli yapıtıdır. Metin içerisindeki görüşlerin yazılışı maddeler halindedir ve etkileyicidir. Bu anlamda Mantıkçı pozitivizmin anayasası hüviyetindedir. Eser dil-dünya-mantık ilişkisi üzerine yoğunlaşır. Elinizdeki bu mütevazı eser ise, bu ilişkiyi çözümlemeye çalışmaktadır.

Fârâbî'nin burhan teorisi, tıpkı Aristoteles'te olduğu gibi, bilimsel bir bilgi organizasyonudur. Bu organizasyon dedüksiyona/kıyasa dayalıdır. Kıyas yoksa bu organizasyon gerçekleştirilemez. Aristoteles üzerine günümüzde temelde üç yorum gelişmiştir. Bunlar, çağdaş gelenekselci ekol, aksiyomatistler ve dedüksiyonistler diye sınıf-landırılabilir. Fârâbî'nin mutlak burhan teorisi Corcorancı (dedüksiyonist) bir tarzda yorumlanıp yeniden kurulabilir. Hatta bu kuruluma yeni unsur da eklenebilir. Fakat bunun içi

Yirminci yüzyıla kadar Mantık Tarihinin en önemli iki ismi -başka büyük mantıkçılar bulunmakla birlikte- Aristoteles ve İbn Sînâ'dır. Bu iddia, yirminci yüzyıl filozofu Friedich Ludwig Gottlob Frege hakkında söylenen "Aristoteles sonrası zamanların en büyük mantıkçısı" iddiasını değiller. Mantık tarihi dikkatlice incelendiğinde görülür ki Aristoteles sonrası en büyük iki mantıkçı İbn Sînâ ve Frege'dir. Bir zamanlar İslam Mantık Tarihçiliği de yapmış olan filozof Nicholas Rescher, Fârâbî için "İslâm'ın en ön