Küaybe ayağa kalktı. Sırılsıklam olmuştu. Bütün bedenini ıslatan yağmur onu anne şefkati ve sıcaklığıyla kucaklamış gibiydi. Gözlerini yumdu. Kollarını açtı. Ciğerlerine Derin bir nefesi daha yeni çekmişken annesinin sesini duydu. Annesi: Küaybe, kızım, haydi kalk, okula geç kalacaksın, diyordu. Küaybe yumduğu gözlerini sıcacık bir tebessümle beraber açtı ve: Anneciğim, yağmurda ıslanmak çok güzel değil mi, diyerek yeni bir hayatın ilk adımlarının heyecanını annesiyle paylaştı.