"Burada rahatım iyi. Göğe bakarım. Bulutlara göz kırparım. Garip bülbül beni bulur hoşnut olurum. Dağ çileği beni görür, içi dolar ballanır. Akıllı canlının çok azı anlar dilimden. Onlar şıpsevdidir bugün sever Yarın bir köşecikte ölümü beklerim. İnsan sevmeyen yaban gülüyüm ben. "

Yurdundan bir uçtan bir uca taşınır insan. Taşınabileceği huzurlu mekânlarda tutunmak ister Doğu'dan, Batı'dan. Alır başını gider bir adam, bir genç, bir kadın, bir çocuk... Özgür ve mutlu yaşamak için alır başını gider kayıplara karışır. Özgür yaşamak için ölümlere karışır. Yiter insanlık.' diye iç geçirdi iki yürek bakışlarında. *** Çocuklarının adları: Cumhur, Cumhuriye, Adalet, Hürriyet olanlar ve niceleri özgür ve barış içinde bir yaşam hakkı için uğraş veriyordu. Aklını yitirmişlerin dünyasında insan

"Senin güzel dediğin, nehir nehir aktığın yıllara ben çok güzel diyemiyorum. İçimde öldüğünü sandığım tutsak kalmış bir serçenin çırpınışı var. Sürekli yakalanmaktan korkan, yürek kıpırtılarının içinde yıllarca yaşadı. Yılların serseri serçesi geçmiş günlerin kapısını araladı. İçeriye gözleri kör eden ışık süzmesi dökülüverdi. Şaşkın, suskun... Sözcükler işlevini yitirdi. "