“Kemanın, kâinatın sırlarına vakıf olma çabası ile yankılanan sesleri yükselirken varlığı bedenden kurtulup saf bir ruha dönüştü. En azılı kâbusların hüküm sürdüğü, ölüm meleklerinin kokusunun sindiği mağaranın dibinde debelenirken işitti Miryam. İşitti ve hissetti, hissetti ve hatırladı.”

?Merakımı yenemedim ve Aynadaki Azazil'i okudum. Zaten bir çırpıda okunuyor. Elden bırakmak kolay değil. Bu romanın ilk olumlu yanı. İkinci olumlu yanı, beni rahatsız etmemesi. Çünkü ?etnik kimlikli" romanlar, genellikle bana yapmacıklı gelir. Bu kez öyle olmadı, beni ağlatabildiğinize göre bu roman farklı, iyi yani! Ben roman eleştirmeni değilim, ayrıca sanatın insandan insana değişen okuyuşları olduğuna inanırım. Birinin beğenmediğini başkası beğenir veya tersi olur. Ben beğendim."