Şair olmadan önce dünyayı sırtlarında taşıdıklarına aldırmıyorlardı. Kaç yüz yılı devirdiklerinden habersizdiler. Günün birinde dayanacak yer bulamayınca, kalemlerine abandılar. Rüzgâr her yönden aynı esiyordu onlara. Yağmurların güneş yüzünden olduğunu anlamakta gecikmediler. Anlaşılmayana öfkeli, anlamayana düşman kesildiler. Bihaber olanları haberdar etmeyi ilke edindiler. Yazgıları aynı felekten besleniyordu. Dünyanın kaç bucak olduğuna güldüler. Gel zaman git zaman, biri diğeriyle, diğeri de öbür