Hayatın uçurumlara doğru sürüklendiği bir dönemde, ateş üfleyen ejderhaların nefesinin korkunç sıcaklığı bir an bile durmadan önüne gelen her şeyi yakıp yıkıyordu adeta. Korkunç bir boşluk bırakarak ardında, temizliyordu dünyanın bütün iyiliklerini. Kümelenmiş ateş çalılıkları son zerrelerini de kül kül dökerken çoraklaşmış toprağa, vuruldu barışın son güvercini, korkunç bir gecenin kör yıldırımlarında. Esaret şimdi başlıyordu asıl, bırakın insanlığı, koskoca bir hayat esir tutuluyordu bir uçurumun kıyısınd

Sanırım hazırlıklar tamam uçuşa geçebiliriz. Emniyet kemerinizi bağlayın tabii, Beni sıkıyor, Hep olacağı varsa olur olarak yaşadım, Hep de olmayarak beni yanıltmadı... Ki olsaydı ölünün günlüğü olurdu, ARDA KALAN...