?Anam yorgunluktan ocaklığın yanında uyumuş kalmıştı. Tepenin üstüne saplanan kayalar gibi ağzı açık, ucu keskindi topu- ğundaki yarıkların. Anneye acımanın ne iğrenç bir duygu olduğunu biliyordum. Gözümü ayaklarından çekip yaşlı, olgun, kararlı yüzüne diktim. Cılız bedeninden dökülen karnı inip kalkıyordu. Ablam ne kadar diriyse annem o kadar ölüydü." Yanık Maske, dünyadan ve takvimlerden bağımsız, kendi zamanını kendi oluşturan bir köyün meydanına davet ediyor okurunu. Bir maskeyle yaşamak zorunda olan

Tepenin eteğine yaklaştıklarında ahali dört bir yandan seğirtti. Baltar yokuş aşağı hızını kesmeden koşmuş yaylanın düzlüğünde takla atarak yuvarlanıp boylu boyunca yere serilmişti. Devir sesini küçülterek dönüyordu etrafında. Kirli beyaz tüyü kızıla bulanan köpeğin imdadına yetişen Hanım Ana bir yandan dizlerine vuruyor öte yandan haykırıyordu. "İti vurmuşlar iti, elleri kırılsın kim vurdu bunu!" Baltar, Sivas kangalının romanı. Etrafında husumetin, hırsın, kurtların ve elbette aşkın çember ördüğü bir d

O gün ettiği duayı tekrar duyabilmek için aynı saatte geçiyordum kapısından. Kabilemizin buna ihtiyacı vardı. İri bir akasyanın örttüğü evinin bahçe duvarının bir cephesi alçaktı. Okula gidip gelirken Cemile'yi arıyordu gözüm. Bazen terliklerinden taşan parmaklarını asfalta sürte sürte gezinirken buluyordum onu. Ne kadar erken gelirsem ettiği duanın süresi uzuyordu. Kızılırmak Çocukları, kendisini okuyan her insana bir bağ sözü veriyor. Öyle ki çocukluğumuzun ara sokaklarından meydanlarına koştuğumuz yıllar